Ένας από τους σημαντικότερους στόχους ανάπτυξης οχημάτων σήμερα είναι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Τελικά, ο στόχος είναι η επιβράδυνση της εξελισσόμενης κλιματικής αλλαγής. Σύμφωνα με ψήφισμα των κρατών της ΕΕ, για παράδειγμα, έως το 2030, τα νέα οχήματα θα εκπέμπουν 35% λιγότερο CO2 σε σχέση με το 2020. Αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε μόνο με καθαρά ηλεκτρικά οχήματα με μπαταρία λόγω του χαμηλού αριθμού τους, ούτε με τη βελτιστοποίηση μόνο των σημερινών κινητήρων βενζίνης ή ντίζελ. Η λύση είναι να συνδυαστούν οι κινητήρες καύσης και οι ηλεκτρικούς κινητήρες για να σχηματιστεί ένα υβριδικό σύστημα κίνησης. Όσο μεγαλύτερη είναι η αυτονομία που μπορεί να καλυφθεί καθαρά ηλεκτρικά, τόσο το καλύτερο για το περιβάλλον.
Διαφορετικά υβριδικά συστήματα
Αλλά τα υβριδικά συστήματα δεν είναι όλα ίδια. Ανάλογα με τη διάταξη και την κατανομή εργασιών του κινητήρα καύσης, του ηλεκτροκινητήρα, της γεννήτριας και του κιβωτίου ταχυτήτων, οι ειδικοί χωρίζουν τις υβριδικές μονάδες σε υβριδικές μονάδες σειριακής, παράλληλης και διαχωρισμένης ισχύος. Μέσα σε αυτές τις κατηγορίες, διάφορες υβριδικές μονάδες έχουν αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια. Όταν ρίξετε μια ματιά στις υβριδικές αρχιτεκτονικές που χρησιμοποιούνται σήμερα στη μαζική παραγωγή, ωστόσο, βλέπετε μερικές κύριες τάσεις ανάπτυξης.
