Εκτός από τα περιβαλλοντικά οφέλη, δημιουργεί θέσεις εργασίας και μειώνει τις επιπτώσεις του εμπάργκο. Στην Ελλάδα τι γίνεται;
23 ηλεκτρικά τρίκυκλα θα κυκλοφορήσουν σύντομα στους δρόμους της Αβάνας για τη μεταφορά επιβατών, εν μέσω της κρίσης επάρκειας συμβατικών καυσίμων που πλήττει την Κούβα. Τα δρομολόγιά τους θα επικεντρωθούν σε διαδρομές που θα καλύπτουν περιοχές υψηλής πυκνότητας πληθυσμού όπως το κέντρο της Αβάνας, ενώ η διαχείριση της υπηρεσίας αυτής θα γίνεται από τη βάση Ταξί της Κούβας.
Έχοντας αυτονομία περίπου 100 χιλιομέτρων ανά φόρτιση και μέγιστη ταχύτητα περίπου 45 χιλιομέτρων ανά ώρα, αυτά τα τρίκυκλα οχήματα θα μπορούν να μεταφέρουν έως έξι επιβάτες.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που υποστηρίζεται από το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) και τον Συνεταιρισμό Ταξί της Κούβας, με στόχο τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η πρωτοβουλία αυτή υποστηρίζεται και προωθείται επίσης από το Πρόγραμμα Μικρών Επιχορηγήσεων του Παγκόσμιου Περιβαλλοντικού Ταμείου.
Ο κύριος στόχος του προγράμματος είναι να εισαγάγει την τεχνολογία των ηλεκτρικών τρίκυκλων ως μια νέα μορφή μεταφοράς επιβατών, χρησιμοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για την αντιστάθμιση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και να για να υπάρχει συμβολή στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και των άλλων ρύπων στην ατμόσφαιρα που παράγονται από τις συμβατικές μεταφορές.
Επιπλέον, στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται η δημιουργία ενός φωτοβολταϊκού πάρκου που θα είναι συνδεδεμένο με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας για να τροφοδοτεί το δίκτυο κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ηλεκτρικά ποδήλατα και ηλεκτρικά τρίκυκλα για μεταφορά φορτίων, εγχώριας κατασκευής, σύντομα θα διατίθενται στο εμπόριο μέσα από τα δίκτυα λιανικής και χονδρικής πώλησης της χώρας, υπό την επωνυμία Minerva, αποτελώντας μέρος μιας εθνικής στρατηγικής για υποκατάσταση των εισαγωγών με εγχώριες παραγωγές.
Το 2019, πριν ένα χρόνο περίπου, είχαμε αναφερθεί στη χρήση ηλεκτρικών ταξί στην Αλβανία. Στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, δεν έχει κυκλοφορήσει ούτε ένα ηλεκτροκίνητο ταξί, έστω και για δείγμα.
Το 2020, βλέπουμε ότι σε μια χώρα, την Κούβα, που βρίσκεται σε καθεστώς εμπάργκο εδώ και πολλές δεκαετίες, η ηλεκτροκίνηση, εκτός από την μείωση των εκπομπών ρύπων, χρησιμοποιείται για την υποκατάσταση των εισαγωγών και για τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα «Ολιστικά προγράμματα για την ηλεκτροκίνηση» οι έννοιες «μετατροπές συμβατικών οχημάτων και κατασκευές ελαφρών ηλεκτρικών οχημάτων», μέχρι και σήμερα, μάλλον είναι έννοιες ταμπού. Ποιος να ωφελείται από αυτό άραγε;
Του Αργύρη Κοτσιλιέρη
Πτυχιούχου Τεχνολόγου Μηχανικού Οχημάτων
